Q & A

Thanks for all the support! In response to a few questions posed to us in person or in articles written on various sites, there are a few things we’d like to answer and clear up.

Q: People write that you are Communists, Anarchists, Mudjaheds, Greens, now which is it?

A: None of the above, or rather, the group of individuals that came to the embassy didn’t come as a group. There were a few who call themselves anarchists, others were socialists, even a few who sympathize with the greens. However, that’s the personal politics that was left at home, and most of the people don’t identify with a simple “-ism” anyway. The action was not done under a “red”, “black” or “green” flag. What united the people, Iranians and non-Iranians, young and old, was the desire to show solidarity with Iranians, show the government that Iranians abroad are exiled but not silenced and the rest of the world is watching and hasn’t stopped caring.

Q: Did you use any violence or burn the flag as we have read in some of the articles?

A: None at all. The action was held on the ground of the Embassy. Or rather, Dutch soil that the Dutch government had lent to Iran. As we believe that the Iranian government has abused lied, cheated, killed and manipulated to rule its people, we also believe they have forfeited their right to use this soil. However, we didn’t enter the building of the Embassy, nor did we intend to. We didn’t come near embassy staff or their personal belongings. The only violence was the one directed to us by the embassy staff. If the police wasn't present to hold them back they would have attacked us.

Q: You have a Russian translation of your statement on your site. C’mon, you’re secretly communist, right?

A: The Putin-Medvedev government has been supportive of the Iranian government in the past. In our statement we made it clear that we didn’t liberate Embassy soil in support of American politics or interest, but we are also worried about the support that the Iranian government has received from Russia, China, Venezuela and other countries. We had hoped to have a translation of the statement in Spanish before the action. If you want to translate our statement to Chinese or Japanese (as Japan has initiated the procedures to deport an Iranian human rights activist: http://missionfreeiran.wordpress.com/ ), we would be glad for the help.

Q: Why does it take so long to update on the site, aren't you professional activists?

A: Well, we are committed to a more just world, but we have a life in which we work, spend time with loved ones and do other things that matter to us. One that was on hold for 4 days. Bit not to worry, we're with you!

Keep your questions coming.

Message from the Protesters

Yesterday, after three nights in police cells, the activists were released at different times and spent the rest of the evening with their loved ones.

They were very happy to hear that news of the action has spread so far, in especially the Persian language media. They have also heard of the heated debate that has followed, which all involved encourage very much, as free and open debate is one of the conditions of a democratic society.

However, please keep in mind that most that has been said and posted so far has not been communicated by people who were inside the action.

Now that they are out they will write about their personal motives and experiences, on this site. In the mean time, feel free to ask us anything, in English, Persian or Dutch, via this mail address: IranLives@riseup.net

You will be answered in person, or the answer will appear on this site.

Arrestants Update

The protesters arrested during the occupation are still being held in police cells. They have been told that they will be released tomorrow with a summons to return to court to face their charges. This means they will have been held for the longest time possible under Dutch law before seeing a judge.

Occupation Pictures

Occupation Statement

(see below for versions in Farsi and Russian)

April 6, 2010

Today we have occupied part of the Iranian embassy in The Hague, in solidarity with you, the people of Iran, who in the past months have witnessed such a level of brutality and barbarity from your "rulers", that the world can see once and for all how illegitimate they truly are.

The world is watching, and acting. The demonstrators in Iran are being joined by increasing numbers from Stockholm to Paris, The Hague, and Berlin, who have also protested the regime's crimes at Iranian embassies abroad.

In the so-called "Islamic Republic", candidates are hand-picked by the ruling elite, elections are rigged, and dissident clerics are jailed or otherwise forced to shut up. The regime's paranoid fear of journalists is very telling. As they ban foreign journalists from reporting anything other than propaganda events, and they have locked up more of their own journalists than any other country in the world, one wonders what they are trying to hide, beyond the well-known tale of dictatorship mass execution and torture.

Is it perhaps the treatment of students who have been beaten and killed by thugs, expelled from school and banned from traveling abroad? Or is it the arrest and abuse of mothers mourning their lost children and others inquiring after the fate of the hundreds who have been abducted, tortured, and never heard from again?

Perhaps they are trying to hide the millions in oil wealth which disappear into the pockets of their revolutionary guards as a reward for bullying their citizens to fear and obey them? You have luckily shown courage, strength and resourcefulness. Even with your journalists in jail, your newspapers banned and your internet and phone signals cut, you have found ways to tell the world of their crimes and have continued to protest their rule.

We are non-Iranians and Iranians who stand together for the very simple principle that you, the people of Iran -- not the government, not the clerics, and not the Americans -- have the right to determine your future and your own path to happiness.

People have the right to congregate, to say what they think, and to choose a religion or none at all. Governments which engage in violence against their people as methods of imposing their policies, even employing morality police to enforce religious dogma as state policy, are a sad relic of former times.

We stand equally firmly against a proposed US/Israeli intervention, which would bring enormous death and suffering, and would force even opponents of the regime to defend it rather than see their homeland destroyed. In the case that it "succeeds", as in Iraq, the ancient lands of Iran would be overrun with military bases so soldiers and contractors can satisfy America's thirst for oil, money, and regional domination.

Tyrants always claim that their actions are in the name of righteousness and peace, whether in Chile under Pinochet, Argentina and Uruguay under the generals, Spain under Franco, Russia under Stalin -- the list of criminals who kill and torture to make their systems work goes on and on.

But soon there will be one more name crossed off it.

They have no right over the country of Iran, and far less, therefore, over a piece of land thousands of kilometers away which they have leased from the Dutch government. We have occupied it, and we and others will do it again and again, not just here on Iran's doorstep, but within as well, until the coming day of celebration when the dictatorship collapses.

امروز ما زمین متعلق به سفارت ایران در لاهه را به تصرف خود در آوردیم برای ابراز همدردی با شما مردم ایران. شما مردمی که در ماههای اخیرشاهد چنان درجه ای از بی رحمی وددمنشی از سوی "حاکمانتان" بودید که جهان را از نا مشروع بودن حکومت یک بار و برای همیشه آگاه ساخت

جهان به نظاره نشسته است، و برای اقدام برخاسته است. راهپیمایان ایرانی در استکهلم، پاریس، لاهه و برلین که هر روز بر تعدادشان افزوده می شود به معترضان داخلی پیوسته اند تا در صحن سفارتخانه های ایران در خارج جنایات رژیم را محکوم کنند

در این به اصطلاح "جمهوری اسلامی "، نامزدهای انتخابات توسط حاکمان دستچین می شوند، در انتخابات تخلف و تقلب می شود، و روحانیان مخالف و معترض یا زندانی می شوند یا به طرق دیگر وادار به سکوت می گردند

ترس پارانویایی نظام حاکم از روزنامه نگاران بسیار رسوا کننده است. از آنجایی که حکومت ایران روزنامه نگاران خارجی را از هر گونه گزارشی به جز پوشش مراسم های تبلیغاتی برگزار شده توسط حکومت منع کرده است، و بیش از هر کشور دیگری روزنامه نگاران خود را به زندان افکنده، این پرسش پیش می آید که حاکمان به جز حکایت عیان دیکتاتوری، اعدام دسته جمعی و شکنجه سعی در پنهان کردن چه چیزی دارند ؟

شایدبرای مخفی کردن بد رفتاری با دانشجویاننی که توسط اوباش مورد ضرب و شتم قرار گرفته و کشته شدند، از دانشگاه اخراج گشتند و از ایران ممنوع الخروج شده اند ؟ یا شاید برای پنهان کردن دستگیری و آزار مادران داغداری که در غم از دست دادن فرزندانشان نشسته اند و دیگر مادرانی که جویای سرنوشت صدها فرد ربوده شده، شکنجه شده و ناپدید شده می باشند

شاید حاکمان در تلاشند تا میلیونها دلارحاصل از درآمد نفت را که به جیب سپاه پاسداران به عنوان پاداشی برای ایجاد رعب و وحشت و وادار کردن شهروندان به اطاعت از حکومت ریخته شده پنهان کنند

شما خوشبختانه شجاعت، استحکام و ابتکار از خود نشان دادید. حتی با وجود روزنامه نگاران زندانی، اینترنت و تلفن قطع شده، شما راههای متفاوتی برای بازگو کردن جنایات حاکمان برای جهان یافتید و به اعتراض به حکومت ایشان ادامه دادید

ما ایرانیان و غیر ایرانیان در کنار هم ایستاده ایم برای پشتیبانی از یک اصل ساده: که شما، یعنی مردم ایران-و نه دولت و نه روحانیت ونه آمریکاییها- حق تعیین سرنوشت و یافتن راهی به سوی خوشبختی را دارید

مردم حق گردهمایی دارند تا اندیشه های خود را بیان کنند، تا دینی برگزییند یا اصلا دینی انتخاب نکنند . دولتهایی که به خشونت علیه مردمان خود متوسل می شوند تا سیاستهای خود را بر مردم تحمیل کنند و تا آنجا پیش می روند که پلیس اخلاق برای تحمیل سیاستهای متعصبانه حکومتی تشکیل می دهند، بسان عتیقه ای متعلق به دورانهای گذشته می مانند

ما قاطعانه در مقابل طرح اقدامات دخالت جویانه اسراییلی-آمریکایی ایستاده ایم. چنین دخالتی موجب مرگ ورنج بسیار خواهد گشت و حتی مخالفان رژیم خود را ناچار می بینند تا از حکومت دفاع کنند تا آنکه به تماشای نابودی سرزمینشان بنشینند. در صورت "موفقیت" چنین طرحی، خاک باستانی ایران همچون عراق به یک پایگاه نظامی بدل خواهد شد که در عرصه آن سربازان و پیمانکاران عطش آمریکا برای نفت، پول وسلطه گری منطقه ای را سیراب خواهند کرد

حاکمان ستمگر همواره ادعا خواهند کرد که اعمال ایشان در جهت نیکی و صلح می باشد، چه شیلی تحت سلطه پینوشه باشد، چه آرژانتین و اروگوئه زیر حکومت ژنرالها ، چه اسپانیای فرانکو ، چه روسیه استالین....لیست جنایتکارانی که به قتل و شکنجه متوسل می شوند تا نظام حکومتی شان تداوم یابد سر درازی دارد

اما به زودی نام دیگری از این لیست خط خواهد خورد

آنها هیچ حقی نسبت به کشور ایران ندارند، و چه برسد نسبت به ساختمان و زمینی که هزاران کیلومتر دورتراز دولت هلند اجاره کرده اند. ما این زمین را اشغال کرده ایم و ما و دیگران بازآن را تکرار خواهیم کرد و نه تنها پشت در سفارتخانه های ایران بلکه داخل کشور نیز، تا آن روزی که سقوط دیکتاتوری را جشن بگیریم

Сегодня мы оккупировали часть Иранского посольства в Гааге, из солидарности с Вами, народом Ирана, который в последние месяцы стал свидетелем такого уровня жестокости и варварства своих «правителей», что весь мир может наконец увидеть насколько они нелигитимны.

Мир смотрит. Смотрит и действует. К демонстрациям в Иране присоединяется всё больше людей в Стокгольме, Париже, Гааге, Берлине, которые протестуют против преступлений режима у Иранских посольств.

В так называемой «Исламской Республике» кандидатов выбирает сама правящая элита, выборы фальсифицируются, священнослужителей-диссидентов садят в тюрьму или иначе заставляют заткнуться.

Параноидальный страх режима перед журналистами говорит о многом. Запрет на освещение иностранными журналистами чего угодно, кроме пропагандистских мероприятий, тот факт, что в Иране под арестом находится большее количество собственных журналистов, чем в какой-либо другой стране, заставляет задуматься: что же они пытаются спрятать кроме известной истории о массовых казнях и пытках?

Может быть обхождение со студентами, которых выгоняют из учебных заведений и запрещают выезжать за границу, которых избивают и убивают головорезы? Или аресты и издевательства над матерями, скорбящими по своим потерянным детям, и другими, кто добивается сведений о судьбе сотен похищенных, изнасилованных, подвергнутых пыткам, тех, от кого мы никогда больше ничего не услышим?

А может они пытаются скрыть миллионы нефте-долларов, осевших в карманах их революционной гвардии в качестве платы за запугивание и принуждение к послушанию собственных граждан?

К счастью, Вы показали смелость, силу и находчивость. Даже с посаженными журналистами, запрещенными газетами, перебоями с телефонной связью и интернетом, Вы нашли способы рассказать миру об их преступлениях и не прекратили протестовать против их господства.

Мы — не-иранцы и иранцы — встали вместе плечом к плечу за очень простой принцип: вы, народ Ирана — не правительство, не священнослужители, не американцы — имеете право сами определять своё будущее и свой путь к счастью.

У людей есть право собираться, говорить то, что думаешь, выбирать религию или никакой религии. Правительства, которые прибегают к насилию против своих граждан для навязывания своей политики, а то и к использованию полиции нравов для насаждения религиозной догмы в качестве государственной политики — грустные пережитки старых времен.

Мы в равной степени решительно выступаем против предложенного американско-израильского вмешательства, которое может принести много страдания и смерти и заставить даже оппонентов режима скорее защищать его, чем смотреть как уничтожают его родину. При «успехе» этого варианта, как в Ираке, древние земли Ирана будут использованы под военные базы, где солдаты и наёмники будут удовлетворять американскую жажду нефти, денег и регионального доминирования.

Тираны всегда утверждали, что действуют во имя мира и справедливости, будь то в Чили под Пиночетом, Аргентине и Уругвае под генералами, Испании под Франко или России под Сталиным — список преступников, убивавших и пытавших ради того, чтобы их система работала, можно продолжать дальше и дальше.

Но скоро в этом списке появится еще одно перечёркнутое имя.

У них нет права на страну Иран, тем более нет у них права на клочок земли за тысячи километров, который они арендуют у правительства Нидерландов. Сегодня мы заняли его, и мы и другие будут делать это вновь и вновь, не только тут, на пороге Ирана, но также и внутри, до того грядущего праздничного дня, когда падёт диктатура.