[copy/paste van het Indymedia bericht]
Bezetters Iraanse Ambassade schuldig bevonden aan openlijke geweldpleging tegen deur en vlag; veroordeling valt veel lager uit dan eis van OM.
Gisteren, woensdag 15 september 2010, vond de rechtszaak plaats tegen de 10 personen die betrokken waren bij een actie jongstleden 6 april bij de ambassade van Iran. Het doel van de actie was om solidariteit te betuigen met de strijd van de Iraanse bevolking tegen het onderdrukkende regime van de Islamitische Republiek Iran. De activisten hadden de vlag van het Iraanse regime vervangen door een vlag met de afbeelding van Neda, een Iraanse vrouw die bij een demonstratie is doodgeschoten en een symbool is geworden voor het verzet tegen het regime. Daarnaast heeft een aantal personen op een dakje boven de hoofdingang een groot spandoek uitgespreid met de tekst “Free all political prisoners, end to executions and torture”.
Voor de aanvang van de zitting werd voor het paleis van Justitie in Den Haag het vervangen van de vlag nog even symbolisch overgedaan; een vlag van het regime werd weer vervangen door een vlag met het portret van Neda.
De zitting begon met de aanklacht door de officier van justitie. Hij vond de groep schuldig aan de artikelen 117b WvS (opzettelijk geweld tegen de beschermde goederen van de ambassadeur, dit vanwege de commotie die op de ambassade was ontstaan), 141 WvS (openlijke geweldpleging in vereniging, vanwege een camera die wel of niet was afgeplakt en een deur die dicht was gemaakt) en art 2 WID (het niet kunnen of willen tonen van een ID). Zijn eis was niet mis: 6 weken gevangenisstraf waarvan 2 voorwaardelijk.
Tijdens de lange zittingsdag is geprobeerd alle aanklachten onderuit te halen. Dit is ten dele gelukt. Onder andere omdat de actie niet leek op een moordaanslag of bombardement en de aambassadeur nooit in gevaar is geweest is de groep vrijgesproken van 117b. Wel volgde er een veroordeling op artikel 141; de openlijke geweldpleging in vereniging. De rechter vond dit eigenlijk ook wel meevallen. Alleen het dichtschroeven van de deur en het omlaaghalen en bezoedelen van de vlag van het regime werd de activisten groepsgewijs aangerekend. Hiervoor kregen ze een week cel, maar wel voorwaardelijk. Mocht de voorwaardelijke straf binnen 2 jaar worden omgezet naar een echte celstraf, dan vallen ook meteen de drie dagen weg, die de activisten al hebben doorgebracht op het politieburo meteen na de actie. Voor het niet tonen van ID kwam vrijspraak omdat niemand om een ID was gevraagd: de activisten werden wel drie dagen vastgehouden op het politiebureau maar nooit officieel gevorderd om een ID te tonen.
Gezien de forse straf die het OM had geeist kan het uitspreken van een lagere, voorwaardelijke, straf toch worden gezien als een succes voor de activisten. Het blijft evenwel mogelijk dat het OM in beroep gaat. De aangeklaagde demonstranten hadden natuurlijk liever gezien dat de het OM zich zou inspannen om de medewerkers van de ambassade van Iran te vervolgen vanwege betrokkenheid bij ernstige mensenrechtenschendingen. In hun persoonlijke slotwoord bij het proces kozen de activisten dan ook nadrukkelijk voor het andermaal betuigen van solidariteit aan de bevolking van Iran. Bij het uitspreken van zijn oordeel verklaarde de rechter dan ook dat hij overtuigd was van de oprechtheid en de goede bedoelingen van de verdachten.
Monday, September 20, 2010
Saturday, September 11, 2010
Trial on Wednesday, Sept 15th
It is time, as the activists prepare for their trials watch this space for updates. This is the Dutch press-release. An English one will follow soon.
---
/// PERSBERICHT ///
Activisten Iraanse ambassade voor de rechter
Tien activisten moeten aanstaande woensdag (15 september 2010), voor de politierechter in Den Haag verschijnen. Zij staan terecht voor een vreedzame actie bij de Iraanse ambassade in Den Haag op 6 april jongstleden. De activisten willen met de actie hun solidariteit uiten met de strijd van de Iraanse bevolking tegen het onderdrukkende regime van de Islamitische Republiek Iran. Tijdens de actie werden tien personen aangehouden en drie dagen vastgehouden op het politiebureau.
De zwaarste aanklacht tegen de activisten is het weinig gebruikte Artikel 117b (Wetboek van Strafrecht), met een maximale gevangenisstraf van 8 jaar of een behoorlijke geldboete. Het wetsartikel gaat over 'misdrijven tegen hoofden van bevriende Staten en andere internationaal beschermde personen'. De activisten worden verder verdacht van Openlijke Geweldpleging in Vereniging, het beledigen van de vlag van de Islamitische Republiek Iran en het niet bij zich dragen van een geldig identiteitsbewijs.
'Niet de demonstranten, maar het Iraanse regime zou voor de rechter moeten staan', is de boodschap van de terechtstaande personen. Ook het Nederlandse OM zou op de hoogte moeten zijn van de martelingen en verdwijningen in Iran. De gedaagden verwerpen de aanklachten dan ook volledig en wijzen op de absurditeit van de bewijzen die worden aangedragen. Zo is een gebroken bloempot één van de vergrijpen die ze wordt aangerekend.
‘Ondanks een agressieve reactie van het ambassadepersoneel is de actie geweldloos verlopen’, benadrukken zij. ‘Uit solidariteit met de bevolking van Iran hebben we een vlag met de afbeelding van Neda gehesen.’ Neda staat symbool voor het burgerlijk verzet sinds zij in 2009 tijdens de straatprotesten in Teheran werd vermoord.
Tijd: Aanvang zitting 9:30 uur
Activisten Iraanse ambassade voor de rechter
Tien activisten moeten aanstaande woensdag (15 september 2010), voor de politierechter in Den Haag verschijnen. Zij staan terecht voor een vreedzame actie bij de Iraanse ambassade in Den Haag op 6 april jongstleden. De activisten willen met de actie hun solidariteit uiten met de strijd van de Iraanse bevolking tegen het onderdrukkende regime van de Islamitische Republiek Iran. Tijdens de actie werden tien personen aangehouden en drie dagen vastgehouden op het politiebureau.
De zwaarste aanklacht tegen de activisten is het weinig gebruikte Artikel 117b (Wetboek van Strafrecht), met een maximale gevangenisstraf van 8 jaar of een behoorlijke geldboete. Het wetsartikel gaat over 'misdrijven tegen hoofden van bevriende Staten en andere internationaal beschermde personen'. De activisten worden verder verdacht van Openlijke Geweldpleging in Vereniging, het beledigen van de vlag van de Islamitische Republiek Iran en het niet bij zich dragen van een geldig identiteitsbewijs.
'Niet de demonstranten, maar het Iraanse regime zou voor de rechter moeten staan', is de boodschap van de terechtstaande personen. Ook het Nederlandse OM zou op de hoogte moeten zijn van de martelingen en verdwijningen in Iran. De gedaagden verwerpen de aanklachten dan ook volledig en wijzen op de absurditeit van de bewijzen die worden aangedragen. Zo is een gebroken bloempot één van de vergrijpen die ze wordt aangerekend.
‘Ondanks een agressieve reactie van het ambassadepersoneel is de actie geweldloos verlopen’, benadrukken zij. ‘Uit solidariteit met de bevolking van Iran hebben we een vlag met de afbeelding van Neda gehesen.’ Neda staat symbool voor het burgerlijk verzet sinds zij in 2009 tijdens de straatprotesten in Teheran werd vermoord.
Tijd: Aanvang zitting 9:30 uur
Plaats: Paleis van Justitie, Prins Clauslaan 60, Den Haag
Actie verklaring
Vandaag, 6 april 2010, hebben we een deel van de Iraanse ambassade in Den Haag bezet, uit solidariteit met jullie, de bevolking van Iran. Jullie zijn de afgelopen maanden getuige geweest van een dergelijk niveau van wreedheid en barbaarsheid van jullie ‘overheersers’, dat de wereld voor eens en altijd heeft gezien hoe onwettig deze overheersers werkelijk zijn.
De wereld kijkt toe. Maar er wordt ook actie ondernomen. De demonstranten in Iran krijgen steeds meer bijval van medestanders van Stockholm tot aan Parijs, Den Haag en Berlijn, die bij Iraanse ambassades protesteren tegen de misdaden van het regime.
In de zogenaamde ‘Islamitische Republiek’ worden verkiezingen geënsceneerd, worden kandidaten aangewezen door de heersende elite en worden dissidenten gearresteerd of anderszins gedwongen te zwijgen. De paranoïde angst van het regime voor journalisten is veelzeggend. Meer dan in enig ander land worden in Iran journalisten opgesloten en is het voor buitenlandse journalisten verboden om over iets anders te rapporteren dan over propaganda bijeenkomsten van het regime. Je kunt je afvragen wat het Iraanse regime probeert te verbergen, afgezien van het bekende verhaal van dictatuur, massa-executies en marteling.
Is het misschien de behandeling van studenten die zijn mishandeld en gedood door knokploegen, die van school zijn gestuurd en wordt verboden naar het buitenland te reizen? Of is het de arrestatie en mishandeling van moeders die rouwen om hun verloren kinderen en anderen informeren over het lot van de honderden personen die de afgelopen maanden werden ontvoerd, gemarteld en verdwenen?
Misschien proberen ze te verbergen, dat miljoenen aan olierijkdom verdwijnt in de zakken van de Revolutionaire Garde als beloning voor het teisteren van hun burgers opdat ze de autoriteiten zullen vrezen en gehoorzamen?
Jullie hebben gelukkig moed, kracht en vindingrijkheid getoond. Terwijl journalisten in de gevangenis zitten, kranten zijn verboden en internet en telefoonlijnen zijn afgesneden, hebben jullie manieren gevonden om de wereld te laten weten van de misdaden van het regime en zijn jullie doorgegaan met protesteren tegen hun heerschappij.
Wij zijn niet-Iraniërs en Iraniërs die samen opkomen voor het zeer eenvoudige principe dat jullie, de bevolking van Iran - niet de regering, niet de geestelijken en niet de Amerikanen - het recht hebben om jullie toekomst en jullie eigen pad naar het geluk te bepalen.
Mensen hebben het recht om samen te komen, om te zeggen wat ze denken en om een godsdienst te kiezen of helemaal geen godsdienst. Regeringen die kiezen voor geweld tegen hun volk als methode om hun beleid op te leggen, die er zelfs voor kiezen om zedenpolitie als staatspolitie religieuze dogma’s op te laten leggen, zijn een triest overblijfsel van vroegere tijden.
Wij verzetten ons even sterk tegen een voorgenomen Amerikaans-Israëlische interventie, die enorm veel lijden en dood zou brengen, en die zelfs tegenstanders van het regime zou dwingen om hun vaderland te verdedigen in plaats van het vernietigd te zien worden. In het geval dat zo’n interventie ‘slaagt’, zoals in Irak, zou het oude land van Iran worden overspoeld met soldaten, zodat militaire bases en aannemers de Amerikaanse dorst naar olie, geld en regionale overheersing kunnen lessen.
Tirannen beweren altijd dat zij handelen in de naam van gerechtigheid en vrede, of het nou was in Chili onder het juk van Pinochet, Spanje onder Franco, Rusland onder Stalin - de lijst van misdadigers die doden en martelen om hun heerschappij overeind te houden is eindeloos.
Maar binnenkort zal er nog een naam van deze lijst worden geschrapt.
De machthebbers hebben geen recht op het Iraanse grondgebied, en ook niet op een stuk land op duizenden kilometers afstand dat zij hebben gehuurd van de Nederlandse overheid. We hebben het bezet, en dat zal blijven gebeuren, niet alleen hier op Irans drempel, maar ook daar, tot aan de naderende feestdag dat de dictatuur instort.
De wereld kijkt toe. Maar er wordt ook actie ondernomen. De demonstranten in Iran krijgen steeds meer bijval van medestanders van Stockholm tot aan Parijs, Den Haag en Berlijn, die bij Iraanse ambassades protesteren tegen de misdaden van het regime.
In de zogenaamde ‘Islamitische Republiek’ worden verkiezingen geënsceneerd, worden kandidaten aangewezen door de heersende elite en worden dissidenten gearresteerd of anderszins gedwongen te zwijgen. De paranoïde angst van het regime voor journalisten is veelzeggend. Meer dan in enig ander land worden in Iran journalisten opgesloten en is het voor buitenlandse journalisten verboden om over iets anders te rapporteren dan over propaganda bijeenkomsten van het regime. Je kunt je afvragen wat het Iraanse regime probeert te verbergen, afgezien van het bekende verhaal van dictatuur, massa-executies en marteling.
Is het misschien de behandeling van studenten die zijn mishandeld en gedood door knokploegen, die van school zijn gestuurd en wordt verboden naar het buitenland te reizen? Of is het de arrestatie en mishandeling van moeders die rouwen om hun verloren kinderen en anderen informeren over het lot van de honderden personen die de afgelopen maanden werden ontvoerd, gemarteld en verdwenen?
Misschien proberen ze te verbergen, dat miljoenen aan olierijkdom verdwijnt in de zakken van de Revolutionaire Garde als beloning voor het teisteren van hun burgers opdat ze de autoriteiten zullen vrezen en gehoorzamen?
Jullie hebben gelukkig moed, kracht en vindingrijkheid getoond. Terwijl journalisten in de gevangenis zitten, kranten zijn verboden en internet en telefoonlijnen zijn afgesneden, hebben jullie manieren gevonden om de wereld te laten weten van de misdaden van het regime en zijn jullie doorgegaan met protesteren tegen hun heerschappij.
Wij zijn niet-Iraniërs en Iraniërs die samen opkomen voor het zeer eenvoudige principe dat jullie, de bevolking van Iran - niet de regering, niet de geestelijken en niet de Amerikanen - het recht hebben om jullie toekomst en jullie eigen pad naar het geluk te bepalen.
Mensen hebben het recht om samen te komen, om te zeggen wat ze denken en om een godsdienst te kiezen of helemaal geen godsdienst. Regeringen die kiezen voor geweld tegen hun volk als methode om hun beleid op te leggen, die er zelfs voor kiezen om zedenpolitie als staatspolitie religieuze dogma’s op te laten leggen, zijn een triest overblijfsel van vroegere tijden.
Wij verzetten ons even sterk tegen een voorgenomen Amerikaans-Israëlische interventie, die enorm veel lijden en dood zou brengen, en die zelfs tegenstanders van het regime zou dwingen om hun vaderland te verdedigen in plaats van het vernietigd te zien worden. In het geval dat zo’n interventie ‘slaagt’, zoals in Irak, zou het oude land van Iran worden overspoeld met soldaten, zodat militaire bases en aannemers de Amerikaanse dorst naar olie, geld en regionale overheersing kunnen lessen.
Tirannen beweren altijd dat zij handelen in de naam van gerechtigheid en vrede, of het nou was in Chili onder het juk van Pinochet, Spanje onder Franco, Rusland onder Stalin - de lijst van misdadigers die doden en martelen om hun heerschappij overeind te houden is eindeloos.
Maar binnenkort zal er nog een naam van deze lijst worden geschrapt.
De machthebbers hebben geen recht op het Iraanse grondgebied, en ook niet op een stuk land op duizenden kilometers afstand dat zij hebben gehuurd van de Nederlandse overheid. We hebben het bezet, en dat zal blijven gebeuren, niet alleen hier op Irans drempel, maar ook daar, tot aan de naderende feestdag dat de dictatuur instort.
Subscribe to:
Posts (Atom)