Rechtszaak loopt uit op milde veroordeling: 4 dagen cel, voorwaardelijk

[copy/paste van het Indymedia bericht]



Bezetters Iraanse Ambassade schuldig bevonden aan openlijke geweldpleging tegen deur en vlag; veroordeling valt veel lager uit dan eis van OM.


Gisteren, woensdag 15 september 2010, vond de rechtszaak plaats tegen de 10 personen die betrokken waren bij een actie jongstleden 6 april bij de ambassade van Iran. Het doel van de actie was om solidariteit te betuigen met de strijd van de Iraanse bevolking tegen het onderdrukkende regime van de Islamitische Republiek Iran. De activisten hadden de vlag van het Iraanse regime vervangen door een vlag met de afbeelding van Neda, een Iraanse vrouw die bij een demonstratie is doodgeschoten en een symbool is geworden voor het verzet tegen het regime. Daarnaast heeft een aantal personen op een dakje boven de hoofdingang een groot spandoek uitgespreid met de tekst “Free all political prisoners, end to executions and torture”.

Voor de aanvang van de zitting werd voor het paleis van Justitie in Den Haag het vervangen van de vlag nog even symbolisch overgedaan; een vlag van het regime werd weer vervangen door een vlag met het portret van Neda.

De zitting begon met de aanklacht door de officier van justitie. Hij vond de groep schuldig aan de artikelen 117b WvS (opzettelijk geweld tegen de beschermde goederen van de ambassadeur, dit vanwege de commotie die op de ambassade was ontstaan), 141 WvS (openlijke geweldpleging in vereniging, vanwege een camera die wel of niet was afgeplakt en een deur die dicht was gemaakt) en art 2 WID (het niet kunnen of willen tonen van een ID). Zijn eis was niet mis: 6 weken gevangenisstraf waarvan 2 voorwaardelijk.

Tijdens de lange zittingsdag is geprobeerd alle aanklachten onderuit te halen. Dit is ten dele gelukt. Onder andere omdat de actie niet leek op een moordaanslag of bombardement en de aambassadeur nooit in gevaar is geweest is de groep vrijgesproken van 117b. Wel volgde er een veroordeling op artikel 141; de openlijke geweldpleging in vereniging. De rechter vond dit eigenlijk ook wel meevallen. Alleen het dichtschroeven van de deur en het omlaaghalen en bezoedelen van de vlag van het regime werd de activisten groepsgewijs aangerekend. Hiervoor kregen ze een week cel, maar wel voorwaardelijk. Mocht de voorwaardelijke straf binnen 2 jaar worden omgezet naar een echte celstraf, dan vallen ook meteen de drie dagen weg, die de activisten al hebben doorgebracht op het politieburo meteen na de actie. Voor het niet tonen van ID kwam vrijspraak omdat niemand om een ID was gevraagd: de activisten werden wel drie dagen vastgehouden op het politiebureau maar nooit officieel gevorderd om een ID te tonen.

Gezien de forse straf die het OM had geeist kan het uitspreken van een lagere, voorwaardelijke, straf toch worden gezien als een succes voor de activisten. Het blijft evenwel mogelijk dat het OM in beroep gaat. De aangeklaagde demonstranten hadden natuurlijk liever gezien dat de het OM zich zou inspannen om de medewerkers van de ambassade van Iran te vervolgen vanwege betrokkenheid bij ernstige mensenrechtenschendingen. In hun persoonlijke slotwoord bij het proces kozen de activisten dan ook nadrukkelijk voor het andermaal betuigen van solidariteit aan de bevolking van Iran. Bij het uitspreken van zijn oordeel verklaarde de rechter dan ook dat hij overtuigd was van de oprechtheid en de goede bedoelingen van de verdachten.